У дадзеным артыкуле мы прааналізуем вартасці і недахопы нацыянальнай сістэмыстудэнцкага самакіравання ў Беларусі (далей по тэксту – ССК). У яго аснове ляжыць шматгадовы досвед асабістага ўделу ў студэнцкім самакіраванні юрыдычнага факультэту БДУ (2000-2005 гг.), а таксама супрацоўніцтва з некалькімі пакаленнямі лідэраў ССК Беларусі, якія прымалі ўдзел у семінарах і канферэнцыях з 2009 па 2012 гады, арганізаваных пад маім аўтара і прысвечаныя студэнцкаму самакіраванню. Для большасці зробленых тут высноў падмуркам з’яўляюцца звесткі апытання, якое праводзілася ў дадзены перыяд сярод прадстаўнікоў ССК усіх грамадзянскіх ВНУ Беларусі.
Ідэя сацыяльнага партнёрства з'яўляецца ў заканадаўстве Рэспублікі Беларусь у канцы 1992 года ў законе "Аб калектыўных дамовах i пагадненнях» [1], замацоўваецца ў Канстытуцыі РБ 1994г. у арт. 14, а з 15 ліпеня 1995 г. - Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 278 "Аб развіцці сацыяльнага партнёрства ў Рэспубліцы Беларусь», дзе сацыяльнае партнёрства абвяшчаецца адной з самых важных задач дзяржавы.
У наш час у вышэйшай школе рэспублікі наспелі істотныя змены, звязаныя з фармаваннем новых умоў і тэндэнцый у эканоміцы, палітычнага жыцця, структуры і інтарэсаў насельніцтва. З аднаго боку, яны даюць пра сябе ведаць ва ўстойлівым імкненні большай часткі моладзі да атрымання ўніверсітэцкага дыплома, з іншай, у патрабаванні ў новых адукацыйных праграмах як адказы на гэтыя выклікі часу.
29 лістапада 2011 Міністэрства адукацыі Беларусі накіравала ў Балонскі сакратарыят пакет заявачных дакументаў на афіцыйнае далучэнне да Балонскага працэсу.