ЗВЯЗДА: Сяр­гей Маскевіч — аб прак­ты­цы раз­мер­ка­ван­ня, ка­рыс­лі­вых на­стро­ях, «пра­ект­ным» мыс­лен­ні і ўмо­вах для са­ма­рэа­лі­за­цыі мо­ла­дзі

Больш як сто пы­тан­няў па­сту­пі­ла ў Мі­ніс­тэр­ства аду­ка­цыі ад сту­дэн­таў з усіх бе­ла­рус­кіх ВНУ на­пя­рэ­дад­ні су­стрэ­чы мі­ніст­ра аду­ка­цыі Сяр­гея МАС­КЕ­ВІ­ЧА са сту­дэнц­кім ак­ты­вам.

— Пры­зна­ю­ся, што мно­гія пы­тан­ні мя­не вель­мі па­ра­да­ва­лі, та­му што, як вы­свет­лі­ла­ся, вы ду­ма­е­це пра тое ж, што і кі­раў­нік на­шай дзяр­жа­вы, чле­ны ўра­да і кі­раў­ніц­тва мі­ніс­тэр­ства, — кан­ста­та­ваў Сяр­гей Мас­ке­віч, су­стра­ка­ю­чы­ся з леп­шы­мі прад­стаў­ні­ка­мі ВНУ ў сце­нах Бел­дзярж­уні­вер­сі­тэ­та. — Вы ду­ма­е­це аб раз­віц­ці кра­і­ны і імк­ня­це­ся да та­го, каб мак­сі­маль­на поў­на быў за­дзей­ні­ча­ны ваш па­тэн­цы­ял, хо­чац­е быць упэў­не­ныя, што ва­шы ве­ды спат­рэ­бяц­ца, што вы змо­жа­це ся­бе рэа­лі­за­ваць. І, што цал­кам ла­гіч­на, хо­ча­це ве­даць: а якія ж на­прам­кі раз­віц­ця най­больш перс­пек­тыў­ныя? Ва­ша мес­ца ў бу­даў­ніц­тве но­вай Бе­ла­ру­сі — асаб­лі­вае: 380 ты­сяч сту­дэн­таў — гэ­та най­ма­гут­ней­шы па­тэн­цы­ял! Пры­чым у мі­ніс­тэр­ства па­сту­пі­лі і кан­крэт­ныя пра­па­но­вы, асаб­лі­ва важ­ныя для нас, па­коль­кі ця­пер фар­мі­ру­ец­ца пра­гра­ма ме­ра­пры­ем­стваў да Го­да мо­ла­дзі. Рых­ту­ец­ца но­вая кан­цэп­цыя ма­ла­дзёж­най па­лі­ты­кі. Мы га­то­вы пры­слу­хоў­вац­ца да тых, хто заўт­ра бу­дзе нес­ці ад­каз­насць за лёс на­шай кра­і­ны…

На дум­ку мі­ніст­ра аду­ка­цыі, сту­дэнц­кае са­ма­кі­ра­ван­не па­він­на ады­гры­ваць больш знач­ную ро­лю на ўзроў­ні ВНУ. У якас­ці ста­ноў­ча­га пры­кла­ду ён пры­вёў Бел­дзярж­уні­вер­сі­тэт, дзе са­ма­кі­ра­ван­не да­стат­ко­ва доб­ра раз­ві­тае і сту­дэн­ты ма­юць рэ­аль­ныя ры­ча­гі ўплы­ву на жыц­цё ўні­вер­сі­тэ­та. Вель­мі ак­тыў­ныя і сту­дэн­ты БНТУ. Сён­ня ў мі­ніс­тэр­стве ду­ма­юць над стварэннем Рэспубліканскага маладзёжнага савета.

— Асаб­лі­вую ўва­гу мы бу­дзем на­да­ваць рэа­лі­за­цыі пра­ек­та «100 ідэй для Бе­ла­ру­сі», бу­дзем ства­раць мак­сі­маль­на спры­яль­ныя ўмо­вы для да­лу­чэн­ня як ма­га боль­шай коль­кас­ці мо­ла­дзі да гэ­та­га ру­ху, — пад­крэс­ліў Сяр­гей Мас­ке­віч. — Трэ­ба на­ву­чыць мо­ладзь ства­раць біз­нес-пла­ны, на­ву­чыць іх пра­ект­на­му мыс­лен­ню. Але ма­ла­дыя лю­дзі па­він­ны зра­зу­мець, што ні­хто з гра­шы­ма за імі бе­гаць не бу­дзе. Лю­бы пра­ект ча­кае сур’­ёз­ная экс­пер­ты­за, жорст­кі кон­курс­ны ад­бор. Ма­ла­ды ча­ла­век па­ві­нен свой пра­ект аба­ра­ніць, да­ка­заць яго мэ­та­згод­насць і перс­пек­тыў­насць, пра­ду­маць ме­ха­ніз­мы ўва­саб­лен­ня ў жыц­цё. На жаль, сён­ня ся­род мо­ла­дзі пра­соч­ва­юц­ца і ка­рыс­лі­выя на­строі: маў­ляў, а што нам за гэ­та да­дуць? Кло­пат дзяр­жа­вы — ства­рыць умо­вы для са­ма­рэа­лі­за­цыі мо­ла­дзі, ар­га­ні­за­ваць пля­цоў­кі для рэа­лі­за­цыі ма­ла­дзёж­ных іні­цы­я­тыў. А за­да­ча мо­ла­дзі — пра­віль­на рас­па­ра­дзіц­ца гэ­ты­мі маг­чы­мас­ця­мі…

На су­стрэ­чы з мі­ніст­рам аду­ка­цыі ў сту­дэн­таў бы­ла маг­чы­масць за­даць пы­тан­ні кі­раў­ні­ку га­лі­ны аса­біс­та. Адзін са сту­дэн­таў па­ці­ка­віў­ся дум­кай мі­ніст­ра на­конт функ­цы­я­на­ван­ня шмат­лі­кіх пры­ват­ных фір­маў, дзе га­то­вы на­пі­саць за сту­дэн­та кантрольную, рэ­фе­рат, кур­са­вую ці на­ват дып­лом. Пры­чым та­кія фір­мы ад­кры­та рэ­кла­му­юць свае па­слу­гі.

— Я лі­чу, што ка­лі ёсць по­пыт, то аба­вяз­ко­ва бу­дзе і пра­па­но­ва. Сту­дэн­ты, якія спра­ба­ва­лі пры­цяг­нуць да­па­мо­гу звон­ку, бы­лі ва ўсе ча­сы. Прос­та з раз­віц­цём ін­фар­ма­цый­ных тэх­на­ло­гій ра­біць гэ­та ста­ла пра­сцей, і пра­па­но­вы па­сы­па­лі­ся, — па­дзя­ліў­ся сва­і­мі дум­ка­мі мі­ністр. — Без­умоў­на, ады­гра­ла сваю ро­лю і да­ступ­насць вы­шэй­шай аду­ка­цыі, якая пай­шла не на ка­рысць яе якас­ці. У сту­дэн­таў-за­воч­ні­каў мы фак­тыч­на ад­мя­ні­лі кант­роль­ныя ра­бо­ты, та­му што гэ­тая фор­ма кант­ро­лю пе­ра­ста­ла быць эфек­тыў­най. У Го­мелі, ва ўні­вер­сі­тэ­це спа­жывецкай ­ка­а­пе­ра­цыі, на се­сі­ях за­воч­ні­каў прак­ты­ку­ец­ца ві­дэа­на­зі­ран­не. Але я пры­трым­лі­ва­ю­ся по­гля­ду, што па­куль на­шы сту­дэн­ты са­мі не ўсвя­до­мяць каш­тоў­насць аду­ка­цыі, каш­тоў­насць атры­ма­ных ве­даў, ні­чо­га кар­ды­наль­на не зме­ніц­ца. Трэ­ба, каб яны са­мі да­лі ад­каз на пы­тан­не: што для іх га­лоў­нае — атры­маць дып­лом ці атры­маць ве­ды?

— А да­вай­це ўсе сту­дэн­ты свае кур­са­выя ра­бо­ты бу­дуць «злі­ваць» на адзі­ны ін­тэр­нэт-рэ­сурс. Ці­ка­ва бу­дзе па­гля­дзець, праз коль­кі га­доў ці з якой час­та­той паў­та­ра­юц­ца ад­ны і тыя ж дум­кі, — не­ча­ка­на пра­па­на­ваў мі­ністр. — Пад­час ма­ёй пра­цы рэк­та­рам у Гро­дзен­скім дзяр­жаў­ным уні­вер­сі­тэ­це да мя­не час­та звяр­та­лі­ся сту­дэн­ты са скар­га­мі на тое, што той ці ін­шы вы­клад­чык «лю­туе» і не дае здаць эк­за­мен або за­лік. А вось скар­гаў на тое, што вы­клад­чык за­вы­шае сту­дэн­там ад­зна­кі, я штось­ці ні ра­зу не чуў.

Хтось­ці з удзель­ні­каў су­стрэ­чы пра­па­на­ваў мі­ніст­ру рас­пра­ца­ваць кры­тэ­рыі эфек­тыў­нас­ці ма­ла­дзёж­най па­лі­ты­кі і ства­рыць дзяр­жаў­ны ор­ган, які б ка­ар­ды­на­ваў у кра­і­не ўсю ма­ла­дзёж­ную па­лі­ты­ку.

Мі­ністр аду­ка­цыі, у сваю чар­гу, па­ці­ка­віў­ся ў ма­ла­дых іх стаў­лен­нем да прак­ты­кі раз­мер­ка­ван­ня вы­пуск­ні­коў:

— У боль­шас­ці кра­ін Еў­ро­пы бес­пра­цоўе — гэ­та звы­чай­ная з’я­ва. А па­лі­ты­ка на­шай дзяр­жа­вы скі­ра­ва­на на тое, каб пра­па­на­ваць вы­пуск­ні­кам пер­шае пра­цоў­нае мес­ца. Гэ­та най­важ­ней­шы са­цы­яль­ны пра­ект! Але ж ха­пае ма­ла­дых лю­дзей, якія ка­жуць, што ім гэ­та не трэ­ба. Атрым­лі­ва­ец­ца, што агуль­на­са­цы­яль­ныя ра­шэн­ні не мо­гуць за­да­во­ліць кож­на­га…

На­ту­раль­на, што сту­дэн­ты не маг­лі не па­ці­ка­віц­ца ў кі­раў­ні­ка сіс­тэ­мы аду­ка­цыі тым, як мож­на па­вы­сіць прэ­стыж пра­фе­сіі пе­да­го­га ў гра­мад­стве.

— Мяр­кую, што без па­вы­шэн­ня за­роб­каў зра­біць гэ­та бу­дзе праб­ле­ма­тыч­на, — кан­ста­та­ваў Сяр­гей Мас­ке­віч. — Але пы­тан­не па­вы­шэн­ня імі­джу на­стаў­ні­ка ля­жыць не толь­кі ў ма­тэ­ры­яль­най плос­кас­ці. Ка­лі сам пе­да­гог лі­чыць ся­бе аў­тсай­да­рам, так са­ма бу­дуць ду­маць пра яго вуч­ні і іх баць­кі. А па­ва­гу да ся­бе вы­клі­кае толь­кі па­спя­хо­вы ча­ла­век. Та­му ста­ноў­чы імідж пе­да­го­гаў — у ру­ках са­міх пе­да­го­гаў.

На­дзея НІ­КА­ЛА­Е­ВА,  ЗВЯЗДА